Want namens alle vrouwen die ooit op aarde hebben geleefd, nu nog leven en zullen leven vind ik dat een niet meer dan redelijk verzoek, als compensatie voor al die eeuwen en eeuwen vrouwenhaat en vrouwenverachting die door de Grote Mannelijke Religies de wereld in zijn geholpen.
Ik pak het voetenbadje vast, is dat goed?
En u weet vast wel waar ik woon.
See ya!
(Jaap maakt foto’s en zet die online, is dat oké?)
(Reprise, geschreven in 2014)
Zonder klanten geen hoeren.
Zonder mannen geen misbruik.
Or green…I’m not sure…
Ja, laten wij naar India gaan,
voor een beetje Verlichting.
exàct gelijk is
aan het percentage
geldgeile corporate penises,
is dan de emancipatie geslaagd..?
de plassen bloed
en lege tafels
en zag
dat het
goed was
..?
en Vrouwen in Nederland worden al 63 jaar
als volwaardig gezien.
Al 63 jaar!
Dat is wel een feestje waard ja.
Wende – Au Suivant
ik heb godverdomme van de week Karin Bloemen gelezen en nou zag ik vanmorgen godverdomme Manon Uphoff en nou zijn er godverdomme mensen die zeggen dat je niet moet zeuren dat het nou godverdomme maar eens afgelopen moet zijn en daar ben ik het helemaal mee eens het moet godverdomme maar eens afgelopen zijn
Female Billionaires
who do not want to go to the moon,
who do not want to go to Mars,
who do not need a billion pairs of shoes.
Female Billionaires who want to use their money
for the good of THIS planet.
THIS planet people.
We are frogs in hot water.
We are frogs in hot water.
Only poisonless, organic farming can save this planet.
Only non-traveling vegans can save this planet.
And some kind of global birth-control.
Because we breed like rats.
And we are so stupid.
So stupid.
And so selfish.
PS
Cowardly scientists should grow a pair and stand up against capitalism.
Because the simple source of all evil is capitalism.
Limitless greed in a satanic system.
But ofcourse, I’m an idiot.
And only idiots preach equal sharing.
Albert Einstein – “Why socialism?”
*
Laten we het alsjeblieft weer gewoon verkrachting noemen.
Of hou-je-poten-thuis-lul-want-dit-is-mijn-lijf.
Beter zo, heren?
Dames?
want alle mannen zijn geschapen naar God’s beeld en gelijkenis.
Wij vrouwen zijn slechts spare-ribs.
alsof ze diarree ruikt.
Want Hanneke houdt niet van rages.
Jessica zegt dat we niet zo moeten zeuren.
Zo zijn mannen nou eenmaal en we zijn toch weerbaar nou?
En de journalisten willen bewijs.
Want tien procent van de vrouwen liegt.
Ondertussen gaat dr. Mukwege gewoon door met kapotgeneukte kinderlijfjes dichtnaaien, gaan VN-soldaten lekker door met verkrachten,
worden de rijen voor de kinderbordelen in India langer en langer,
en proberen gebrandmerkte ex-hoeren nog iets van hun leven te maken.
BN-ers aan een tafel met een mening.
Tjee.
(btw, mijn moeder was zo’n liegend loeder)
Nee, ik ben geen beroemd actrice, geen BN-er, geen fotomodel.
Maar een gewone vrouw, een gewoon meisje.
En het hield niet op bij vijf.
Ik kom met gemak aan zeventien.
Zeventien “incidenten”.
In mijn 57-jarige leven.
En dan tel ik niet eens de masturberende mannen in de trein mee,
of de anonieme kruisgrijpers op straat.
Mannen 1
Mannen 2
Mannen 3
Mannen 4
Mannen 5
Wordt vervolgd.
Helaas.
En als ik geil ben wil ik klaarkomen.
Het liefst in een jongevrouwenkut.
Dus dan pak ik die gewoon.
Wat is daar nou zo moeilijk aan?
Wat is er voor nodig om vrouwen wereldwijd in opstand te laten komen?
Wat is daar in hemelsnaam nog meer voor nodig?
Maak ze af.
Maak ze gewoon af.
Of castreer ze publiekelijk.
Zoals Dr. Mukwege adviseert.
Een man met èchte ballen.
Die een prijs heeft gekregen van de VN.
Omdat ie de kapotgeneukte onderlichamen van kleuters weer aan elkaar naait.
Grappig hè?
Dus blijf geven aan UNICEF!
Dankzij UNICEF, onderdeel van de VN, zal er nooit een eind komen
aan de productie van nieuwe kutjes.
Lekker vers neukvlees.
Dat hebben wij Wetende Mensen goed geregeld.
en ik plaats foto’s van bloemen en katten.
Omdat ik niks beters kan verzinnen.
Aan de vruchten kent men de boom.
Gisteren in BBC-countryfile aandacht voor het grote aantal zelfmoorden
onder Britse boeren.
Een uurtje later bij ons aandacht voor het grote aantal zelfmoorden onder Franse boeren.
Ik houd van bomen.
Maar deze mag van mij om.
Echte mannen verkrachten niet.
Echte mannen verkrachten niet.
Leeuwen verkrachten niet.
Tussen alle moslimvluchtelingenellendegedoe door zou je bijna vergeten dat vrouwen
over de hele wereld sowieso altijd en overal de pineut zijn.
Al millennia lang.
Vrouwen worden minder geacht dan varkens, dan vee.
Ze worden gebrandmerkt en tegen betaling mogen er pikken
in hun vlees geduwd worden.
Vrouwen worden altijd vergeten.
Dankzij ons mannelijk, economisch systeem van “meer, meer, groter, groter” kunnen kleine boeren niet overleven.
Dus òf megastallen met antibioticakoeien òf helemaal niks.
Òf spuiten, spuiten, spuiten òf helemaal niks.
De, met slurfjes en verheven intelligentie gezegende, beleidbepalende medemens zou zijn debiele harses in de gehaktmolen moeten stoppen.
Er zijn honderdduizenden smachtende Medelanders die gratis en voor niks, of in ieder geval met behoud van uitkering, zo’n vervallen boerderij onder hun hoede zouden willen nemen.
Die daar kleinschalig, biologisch zouden willen gaan boeren.
Die niet bang zijn voor een beetje armoe.
Omdat ze juist gelukkig worden van “minder”.
DFA, deze planeet gaat naar de klote.
Zonder mannen geen misbruik.
Het zijn onze mannen.
Onze echtgenoten.
Onze vaders, ooms, broers en zonen.
Grootvaders, buurmannen, vreemden op straat.
Collega’s, vrienden, leraren, artsen.
Ministers, presidenten, koningen en goden.
Mannen zijn geil.
Mannen zijn woerden, hitsige reuen rond een loopse teef.
Een paar tieten of strak reetje en ze zijn verkocht.
En daar kunnen ze niks aan doen.
Dat is de Natuur.
Mannen moeten sperma lozen.
Als mannen niet lozen krijgen ze pijn in hun ballen.
Daar heb ik alle begrip voor.
De manier waarop en de gaten waarin mannen hun sperma lozen blijft mij echter verbazen.
Smakeloos en gewetenloos.
Absoluut gewetenloos.
Vrouwenmisbruik is een wereldindustrie.
Vrouwen worden gebruikt als neukvlees.
En gaan de vrouwen vervelen dan nemen we kinderen.
Of dieren.
Nòg geiler, nòg spannender.
Ik ben dat erg beu.
Ik ben de vuns en verkrachtingen erg beu.
Ik ben het erg beu dat priesters en rabbijnen niet met hun poten van jonge jongetjes kunnen blijven.
Ik ben het erg beu dat moslims kinderen neuken, maar bijna trots vertellen:
“Niet in de mond hoor!”.
Nee, niet in de mond want daar heeft Allah die niet voor bedoeld.
Dat moet ophouden.
Genoeg.
Daarom verwelkom ik met open armen de Sexrobot.
Zie je, ik ben echt niet tegen èlke technologische vooruitgang, Sexrobots zijn geweldig!
Sexrobots gaan de wereld veranderen.
Ze bestaan al lang en zijn nog steeds heel duur, maar elke jongen en man zou, op kosten van de Staat, een Sexrobot cadeau moeten krijgen.
In het kader van de Leedpreventie.
Scheelt bakken therapie- en hulpverlenersgeld.
Sexrobots zijn te bestellen in elk geslacht, elke leeftijd, kleur en maat.
Sexrobots zijn te modelleren naar jouw wensen.
Sexrobots zeggen alleen maar lieve, geile dingen.
Of alles wat je graag wilt horen.
Elk gat van de Sexrobot is bruikbaar.
Vaginaal, anaal, oraal, geen probleem.
En als u graag uw pik in een oor- of neusgat wilt duwen, of misschien de navel, dan kan de fabrikant ook daar rekening mee houden.
Elke lichaamsopening kan worden voorzien van een modern afzuigsysteem, afgekeken van melkmachines.
En voor de hygiëne heeft de fabrikant speciale condooms ontworpen.
Vóór gebruik de, met glijmiddel geprepareerde, condooms aanbrengen in elk neukbaar gat en uw avond kan niet meer stuk.
Biertje derbij, muziekje.
Of gewoon onder het voetballen kijken.
Na gebruik de condooms verwijderen en in de prullenbak deponeren.
Geen gepoets, geen gedoe.
De Sexrobot is makkelijk oplaadbaar, makkelijk programmeerbaar, duurzaam, veilig en zuinig in gebruik, maar het Voordeel der Voordelen, de Grootste Toegevoegde Waarde van Sexrobots is toch wel:
Ze zeuren niet.
Ze klagen niet.
Ze voelen geen pijn, zijn niet te vernederen en hebben altijd zin.
En als ze vervelen kun je ze gewoon uitzetten.
De Ideale Vrouw.
Nou nog leren poetsen.
En meisjes,
domme, domme meisjes,
dromen verder
van Liefde.
Jaja, ook India heeft nu zijn eigen fallus richting Mars geschoten.
Wat fijn toch dat Mannelijk Denken onze wereld overheerst.
Mannen weten tenminste wat prioriteit heeft.
hoe kunnen ze dat dan van mannen verlangen?
Is het niet vreemd
dat de wezens
die op Aarde zijn
om ons te beschermen
juist diegenen zijn
die wij het meest
moeten vrezen.
Niet elke man houdt zijn mond.
Wat een geweldige aflevering van NTR-academie:
Psychiater Bram Bakker pleit tegen porno en voor monogame seks.
Zou hij door de naar bonobo-niveau afgezakte meute al uitgemaakt zijn
voor “preuts” en “ouderwets”?
Zal niet lang duren denk ik.
.
Hedendaagse versie van:
“Het zit op de bank en het zapt”.
Er zijn maar weinig mannen die zeggen zich te schamen voor mannen.
Misschien omdat ze net zo zijn
als die mannen
waar ze zich voor zouden moeten schamen?
Het land van de Wijsheid.
Het land van de goeroes.
Het land waar De Verlichting zomaar op straat ligt.
(Nou, je moet er wel wat cursusjes voor volgen, maar toch…)
India.
Het land van de kinderbordelen.
Het land waar mannen in een lange rij staan te wachten,
tot ze aan de beurt zijn,
om hun pik
in een kind
te mogen stoppen.
Kinderen die,
vijftien tot twintig pikken per dag te verwerken krijgen
en als honden
gevangen worden gehouden
in kuilen in de grond
of in houten hokken.
Kinderen,
waar ze, vanuit diezelfde Verlichting, tegen zeggen:
“Je zult het wel verdiend hebben”
Het is per slot van rekening allemaal karma.
.
De overeenkomst tussen Ruud Lubbers en Hein Fentener van Vlissingen.
Ik was zestien jaar toen ik door mijn moeder werd voorgesteld aan
Hein Fentener van Vlissingen, in Brabant beter bekend als “Heintje”.
Heintje woonde in ons dorp en kwam regelmatig over de vloer.
Heintje had een verhouding met een (getrouwde) vriendin van mijn moeder,
maar hij vond mijn moeder ook wel een lekker hapje.
En mij ook.
Hij kwam regelmatig bezopen binnenvallen met zijn rare vriendjes en deed dan pogingen mijn moeder mee op sleeptouw te nemen.
“Ach Loesje, ga toch mee, dan gaan we wat drinken, een hapje eten”
Zo ook die middag.
Samen met één van zijn bezopen slappezakvriendjes probeerde hij mijn moeder over te halen. Ik had al een hoop kabaal in de winkel gehoord toen mijn moeder ze mee de keuken innam. Daar stelde ze me aan hem voor:
“En dit is mijn dochter…”
Ik gaf hem een hand en zei mijn naam, maar dat vond hij blijkbaar niet genoeg.
Hij trok me in één ruk naar hem toe, duwde zijn pik in mijn kruis, streelde even heel subtiel met zijn andere hand over mijn borsten en gromde met zijn gore, bekakte alcoholdampen “Dag meisje..” in mijn oor.
Mijn moeder stond erbij en keek ernaar.
Maar niet verontwaardigd, nee, nee, haar ogen glommen van trots.
Mijn moeder’s ogen gingen altijd glimmen van achternamen en titels en bankrekeningen.
“Ach kijk nou, Heintje geilt op mijn dochter…”
Als dit is wat mevrouw Cynthia Brzak is overkomen dan kan ik me heel goed voorstellen dat ze die aanklacht tegen Ruud Lubbers heeft ingediend.
Daar zou ze een lintje voor moeten krijgen.
Of een prijs.
Want wat zij gedaan heeft vergt moed.
Heel veel moed, applaus voor mevrouw Brzak!
Want wat voelde ik me vies.
Ik was verbluft, verbaasd en overrompeld.
Maar alle aanwezigen leken het heel normaal gedrag te vinden dus ik maakte maar weer dat ik wegkwam.
Normaal.
Volgens de norm.
Het is normaal dat mannen met macht kunnen doen en laten wat ze willen.
Het is normaal dat ze geil worden van hun eigen macht.
En het is blijkbaar normaal dat ze hun pik naar believen overal in kunnen stoppen.
En zolang er vrouwen zijn die dit toelaten, of zelfs nastreven, zal het nooit veranderen.
Zolang vrouwen zich laten naaien door een achternaam, titel of bankrekening zal het nooit wat worden met die emancipatie.
Hoeren zijn het.
Hoeren en hoerenlopers.
En in mijn geval was mijn moeder de pooier.
En dat zou niet de laatste keer zijn.
Heintje van Vlissingen bij café Dikke Miet in Aarle-Rixtel.
Gouache, maker onbekend.
Het verhaal van Puck.
Mijn vriendin Puck was veertien jaar en met haar ouders en broer op vakantie in België. Het was zomer, het was een mooie dag en Puck ging wandelen. Alleen.
Want dat deed Puck graag, Puck hield van de natuur en avontuur en nieuwe dingen ontdekken.
Haar wandeling bracht haar bij een leegstaand huis.
Een pand zonder ramen en deuren en Puck besloot het huis in te gaan.
Gewoon, uit nieuwsgierigheid.
Het pand werd blijkbaar als hangplek gebruikt, er waren drie jongens aanwezig.
Drie Belgische jongens.
Die stelden zich niet heel vriendelijk voor.
Puck werd door alledrie de jongens verkracht.
Puck was nog maagd.
En Puck was ook meteen zwanger.
En Puck onderging in haar eentje een abortus want, zoals dat gaat bij vrouwen,
dat is ons door God en Vaderland aangeleerd, wij geven eerst altijd onszelf de schuld.
“Had ik dat huis maar niet in moeten gaan…”
“Had ik maar niet in mijn eentje moeten gaan wandelen…”
Pas jaren later heeft Puck het aan haar ouders kunnen vertellen.
Die toen pas een verklaring vonden voor het veranderde gedrag van hun dochter.
En ergens in België lezen drie moeders en drie vaders vol afgrijzen dit verhaal
en denken: “Gelukkig doet mijn zoon dit soort dingen niet, nee, onze jongen zou dit nooit doen…”
Mannen.
De reis naar Marokko.
Of: de korte weg van lala-meisje naar mannenhater.
Toen ik achttien was, na mijn eindexamen, ging ik op kamers wonen.
Ik vond er twee boven het kantoor van het KMAN (Komitee Marokkaanse Arbeiders Nederland) in Helmond. Ik had een Marokkaanse huisbaas en na een korte tijd alleen gewoond te hebben kreeg ik er twee Marokkaanse huisgenoten bij, Jallal en Abdelhak, twee jeugdvrienden uit Kenitra.
Daar kon ik het goed mee vinden, we raakten bevriend.
We gingen samen uit, mijn stamkroeg werd hun stamkroeg, mijn vrienden werden hun vrienden. We hadden veel lol.
Na een paar zeer koude maanden in Nederland wilden Jallal en Abdelhak naar Marokko, tijdelijk of voorgoed, dat wisten ze zelf nog niet, en in een opwelling hadden mijn vriendin Ank en ik gezegd: “Zullen we meegaan?”
Ik was achttien jaar en liep naar huis na een avondje uit.
Het was een uur of twaalf en ik was alleen.
Ik liep door een straat waar ik nog nooit geweest was.
Ineens, uit het niets, als in een film, verscheen er een arm uit een donker steegje.
En die arm trok me dat steegje in.
Het was een Molukse jongen.
Hij had me stevig bij mijn polsen vast en na één ruk wist ik dat ik niet los kon komen.
Ik begon weer te praten.
“Hee, waarom doe je dat nou? Doe nou niet zo flauw, laat me nou los”
De jongen was nerveus, hij was heel nerveus.
Hij zei: “Je bent bang hè, je bent bang hè?”
Natuurlijk was ik bang, maar ik wist wel dat ik dat niet moest laten merken.
Ik ging door:
“Ik ben helemaal niet bang, maar ik snap niet waarom je dit doet, dat heb jij toch helemaal niet nodig, je bent een hartstikke mooie jongen, jij kunt toch ook wel meisjes op een andere manier krijgen?”
Hij zweeg en bleef me vasthouden.
Ik ging door:
“En dalijk weet iedereen in de stad dat jij dit gedaan hebt en dan is je goeie naam weg.
En jullie hebben al zo’n slechte naam, en zo maak je dat alleen maar erger.”
De treinkapingen lagen nog vers in het geheugen, het was 1978.
En ik was inmiddels aan het bedenken hoe ik hem terug kon pakken voor het geval het uit de hand zou lopen.
Ik kende aardig wat Molukkers en in Helmond was dat een klein “sientje”, iedereen kende iedereen en de meesten waren ook nog eens familie van elkaar.
En ik kende toevallig een man die hoog in aanzien stond in de Molukse gemeenschap.
Hij werkte als maatschappelijk werker, maar was in het weekend ook uitsmijter bij een café. Als er trubbels waren met Molukkers werd hij er altijd bijgehaald en dan was de rust zo wedergekeerd. Ik stond op het punt zijn naam te laten vallen, maar dat was al niet meer nodig.
De jongen liet me los en ik ging.
Het was een mooie zomernacht, een uur of drie.
Ik had gewerkt en was op weg naar huis, vijf minuten lopen.
Ik werd ingehaald door een langzaam rijdende auto met daarin vier mannen.
Als auto’s je langzaam voorbijrijden, zeker ’s nachts, dan moet je alert zijn.
De mannen keken mij indringend aan.
Foute boel wist ik, en ik begon harder te lopen.
Ik liep over een braakliggend terrein, de auto moest een bochtje om en ik was even buiten hun gezichtsveld.
Ik wist dat ik mijn huis net niet zou halen en dook de struiken in.
Net op tijd, niet veel later kwam de auto de hoek om, heel langzaam en stopte voor de struiken.
Het was alsof de mannen me recht in mijn ogen keken, ik zag ze allevier.
Ik zat gehurkt tussen het groen en dacht: nou is het voorbij.
Ik droeg een lichtroze zomerjurk en was er van overtuigd dat ze me zagen.
Secondes kunnen lang duren op zo’n moment.
Ze zagen me niet en reden door.
Ik heb nog even gewacht, ben toen heel hard naar huis gerend, het was maar honderd meter, en deed met bonkend hart de deur achter me dicht.
Vanaf dat moment liet ik me elke avond met een taxi naar huis brengen.
En ik vroeg de taxichauffeur altijd of hij wilde wachten tot ik binnen was.
Tot de deur achter me dicht was.
Vrouwen horen ’s nachts niet alleen over straat te lopen.
Mannen.
Ik was vijftien jaar en te laat voor school.
Het was winter, het vroor en het was heel mistig.
Ik woonde in een dorp en zat in een stad op school en de kortste weg daarnaartoe was een route over zandpaden tussen weilanden door.
Als ik op tijd was geweest waren er meer fietsers geweest, nu was ik alleen.
In een weiland stond een man tegen een boom te plassen.
Ik weet nog dat ik dacht: “Wat doet die hier nou? Zo vroeg, in de kou?”
Maar ik fietste gewoon door.
Hij kwam me achterna.
Ik probeerde harder te fietsen, maar dat lukte niet.
Fietsen over bevroren zandsporen is moeilijk.
De man haalde me in en trok me van mijn fiets.
Zijn stijve stak uit zijn broek en wat hij wilde was meteen duidelijk.
Hij pakte mijn (behandschoende!) hand en legde die op zijn pik.
En ik begon te lullen.
Ik begon te lullen zoals ik nog nooit geluld had.
“Doe dat nou niet, ik ben al te laat voor school en dan word ik weer geschorst en dan moet ik van school af en ik ben al verkouden en kunnen we niet morgen afspreken?”
Dat verbaasde de man blijkbaar want hij aarzelde.
Ik bleef doorpraten:
“Als we nou morgen hier om half negen afspreken dan zal ik er ook zijn, maar ik moet nou ècht naar school anders schoppen ze me deraf en mijn moeder is al zo kwaad op me”
De man stopte, liet mijn hand los en ik zag hem denken.
Hij wist duidelijk niet of ik het meende, maar ik bleef doorpraten.
“Geloof me nou, ik zal er morgen zijn, maar ik moet nou ècht doorrijden!”
Hij stonk erin.
Hij liet me los, ik fietste door, hij ook, maar de andere kant op.
Op school ben ik meteen naar de conrector gestapt, vandaar direct naar het politiebureau en aangifte gedaan.
De politie zou de volgende dag die plek in de gaten houden, maar hij was er natuurlijk niet.
Zo veel verstand had ie blijkbaar nog wel.
De handschoen heb ik weggegooid.
Vijf jaar later woon ik in de Pistoriusstraat in Helmond, ook wel “Pistolenstraatje” genoemd omdat er in het café op de hoek nogal eens geschoten werd.
Ik kom de poort uit en sta ineens oog in oog met mijn aanrander.
Ik kijk hem recht in zijn ogen en herken hem meteen.
Hij mij niet.
Gelukkig.
De vader van mijn aanrander blijkt mijn buurman te zijn.
Ain’t that funny.
Ik heb hem daarna nog een paar keer gezien, maar omdat hij me niet herkende was ik niet echt bang. Ik kon hem zelfs eens goed bekijken, maar veel viel er niet aan te ontdekken. Het was gewoon een man, een platte Hellemonder, niet al te slim, waarschijnlijk alcoholist, niks bijzonders.
Ik heb nog overwogen om naar de politie te gaan, maar heb het niet gedaan.
Ik had toen weinig vertrouwen in de Helmondse politie en met zijn vader als buurman durfde ik niet goed.
Nu zou ik waarschijnlijk anders gehandeld hebben.
Mannen.
Uit: Dagblad De Pers pagina 7.
Eva Ludemann
Amsterdam
Israël
Terwijl in de Arabische Lente vrouwen een prominente rol hebben, verdwijnen
ze in Israël steeds verder uit het openbare leven.
Als ze met de bus naar de kleuterschool gaan, moeten ze op de achterste
banken zitten. Ze mogen niet zingen en niet met jongetjes spelen.
Hun moeders mogen het schoolgebouw alleen betreden in alles bedekkende
en verhullende kleding, een broek is uit den boze, het haar moet worden
bedekt. In de schoolboeken staan alleen plaatjes van mannen in ultrapuriteinse
kledij en hun vaders mogen niet naar de uitvoering van een toneelstukje
komen kijken. Dat is onzedelijk en mag niet van God.
Deze God heet geen Allah, mocht u dat denken. Lees verder “Jahaa…de vriendjes van Geert Wilders behandelen hun vrouwen een stuk beter…”
ien smits - macro photography 